Tuğla şömineler (80 fotoğraf): kendi elleriyle bir kır evi için tuğla köşe sobalar, boyutlar

Şömineler, odada benzersiz bir konfor ve sıcaklık atmosferi yaratır.

Birkaç on yıl önce, sahipleri zengin yabancılar veya çok zengin yurttaşlar olabilirdi. Son yıllarda, iç mekanın bu kadar çekici ve sıra dışı bir unsuru, kulübelerde, özel evlerde ve sıradan vatandaşların dairelerinde ortaya çıktı.

Özellikleri:

Rus sobası, bir konut binasında her zaman vazgeçilmez bir özellik olmuştur. Daha sonra yerini tuğla şömineler aldı. İlk bakışta, aralarında bir fark yokmuş gibi görünebilir, ancak aslında bunlar performansta önemli farklılıklar olan cihazlardır (her birinin kendi avantajları ve dezavantajları vardır).

Soba, odanın tüm alanını ısıtmaya yarayan bir yapıdır. Ocaktaki ateş kepenkle kapatılır. Baca özel bir teknolojiye göre katlanır. Bu, odada karbon monoksit birikmesini önler ve şöminelere kıyasla sobalardan daha yüksek ısı transferine katkıda bulunur. Sobaya gelen hava beslemesi, şömine tasarımında olmayan bir üfleyici tarafından kontrol edilir. Aynı zamanda yakıt ekonomisi sağlar.

Şömine, soba ile mümkün olduğu gibi büyük miktarlarda ısı sağlamaz. Sobayı eritmek ve ısıtmak çok daha fazla zaman alır, ancak önceden ısıtılmış bir soba tüm odayı eşit şekilde ısıtır ve evdeki ısı 10-15 saat kalır.

Şömine, sobadan daha basitleştirilmiş bir tasarıma sahip bir ünitedir. Ocağı açıktır ve üzerinde bir baca yoğunlaşmıştır. Tasarımıyla şömine, sıcak havayı ısıtmaktan daha fazla havalandırır. Duvarda veya bitişik bölgede bir ateş kutusu var. Bir kapı veya kanat sağlanmaz, bunun yerine açık büyük bir açıklık yapılır. İçinden, ısı ışınları şöminenin yanında ısınan insanlara düşer.

Bacadan iyi hava akımı, odaya oksijen erişimi sağlar. Hava, yakıtın yanmasını destekler. Duman toplayıcı, yanma odasından çıkan dumanın, odada kalmadan bacaya hemen gireceği şekilde tasarlanmıştır.

Odada dumanın birikmesini önlemek için büyük çaplı baca yapılır. Bir sobanın aksine bir şömine hızlı bir şekilde ısıtılabilir, ancak sıcak tutmak için sürekli olarak ateşe odun koymak gerekir.

Onunla ısıtılan alan, ateş kutusunun hemen önündeki yerdir. Bir sobanın aksine, şömine çok daha fazla yakıt kullanır.

Isı, şöminenin su basmasından hemen sonra odaya girer.

Bu cihaz, genellikle evde çekici ve sıra dışı bir atmosfer yaratmak için kurulur. Odadaki romantik atmosfer, ateş kutusundaki titreyen ateş ile özgürleşme ve rahatlama sağlar.

İnsanlar evde yaşamayıp zaman zaman ziyaret ettiklerinde, bu tür durumlar için şömine kullanımı en uygun olanıdır.

Çeşitler

Tuğla şömineler üç ana bölümden oluşur. Bu bir portal, baca ve ateş kutusu.

Ateş kutusu, ateş yakmak için bir niştir. Portal, çeşitli malzemelerle (taş, kalıp, ahşap ve diğerleri) süslenmiş şöminenin dış kısmıdır. Odadan dumanın kaçtığı cihaza baca denir.

Şömine yapıları, yapım yöntemleriyle ayırt edilir - açık, kapalı ve yarı açıklar. Bir tuğla şöminenin yanma odası ve bacası odanın duvarından ayrılmadığında, içine yerleştirildiğinde, ısıtma cihazı kapalı olarak adlandırılır.

Baca ve ateş kutusu, odanın duvarına gömülü hale getirilmiştir. Kapalı (İngilizce) tasarımlar olarak da adlandırılırlar. Avantajları boyuttur. Kompakttırlar ve çok küçük odalara kurulabilirler.

Ancak şömine planlanan binalarda duvarların mukavemeti azaldığı için daha kalın yapılması gerekir.

Binanın yapımı ile birlikte hemen dikilirler. Tasarımları, başlangıçta konut kompleksi için genel tasarım belgelerinde dikkate alınır.

Duvar boyunca uzanan ve ona bitişik bir yapıya duvar veya yarı açık şömine denir. Bu tür tasarımlarda yanma odası ve baca duvarın içine yerleştirilmemiştir. Uzun zaman önce yapılmış bir odada yarı açık şömine yapımı mümkündür. Bu durumda yeniden geliştirme gerekli değildir. Duvara monte bir şömine en yaygın tür olarak kabul edilir. Üstte aynı boyutta, tam uzunlukta veya konik olabilir. Duvarın yapısıyla hiçbir şekilde bağlantılı değildir.

Odanın duvarlarından uzakta bulunan şömine cihazlarına açık (ada) denir. En popüler olmayan türlerden biridir. Bu tür yapıların montajı büyük odalarda memnuniyetle karşılanmaktadır, çünkü kuruldukları odadaki alanın çoğunu kaplarlar. Ada (açık) yapılar duvara değmez, alev odanın herhangi bir yerinden görülebilir.

Köşe şömineler, binanın köşesinde bulunur, dolayısıyla isimleri. Onların yardımıyla odaların boş köşeleri rahatça kullanılır, bitişik odalar ısıtılır.

Köşe şöminelerin bacası odanın duvarında yoğunlaşmıştır. İçi boş bir tuğla ile döşemek imkansızdır. Duman haznesinin açık kısmı metalden yapılmıştır. Demir veya betondan yapılabilir. Yüzey tuğla, taş, sıva ile kaplanmıştır.

Ortak salondan alevin çitle çevrilmediği şöminelere açık ocak tasarımları denir. Fırın havai fişek tuğlalarından yapılmıştır. Aynı zamanda bir demir veya dökme demir açıklık olabilir.

Dekoratif bir kafes bariyer (bariyer) görevi görür.

Bu tür yapıların verimliliği düşüktür ve bir ısıtma cihazından çok bir dekorasyon işlevi görürler.

Kapalı tip şömineler ise ısıya dayanıklı cam (cam kapı) ile donatılmıştır. Şömine ve oda arasında yoğunlaşmıştır. Kapalı ateş kutusunun dibinde, kül tablasının altında ek bir oda vardır. Ondan yanmanın gerçekleştiği odaya hava verilir. Bu tip şöminelerin fırınlarında, damperi kontrol etmenizi sağlayan bir mekanizma kurulur. Şöminenin yapısının ve işleyişinin tüm nüansları, kaplamanın altına ustaca gizlenmiştir. Taş, dekoratif tuğlalar, kiremitlerden yapılmıştır. Ahşap çerçeveler olabilir.

Odun yanan tuğla şömineler, yazlık evlere monte etmek için yaygın olarak kullanılmaktadır. Onlar tarafından gerçekleştirilen işlev, bir su devresi ile pişirme ve ısıtmadır.

Bu tür birimler sabit olanlardan daha ucuzdur. Soba elemanlı şöminelerin yakıt sarfiyatı yüksektir. Bununla birlikte, avantajları termal enerjiyi harici taşıyıcılardan bağımsız olarak kullanabilmeleridir. Örneğin, elektrikli kazanlar, yazlık evlere elektrik sağlamadaki sorunlar nedeniyle genellikle çalışmaz. Ayrıca gaz hatlarının tedarik edilmesine de gerek yoktur (gaz kazanı durumunda).

Şömine sobası, Rus sobalarıyla aynı teknolojileri kullanarak yemek pişirmeyi mümkün kılan bir fırınla ​​donatılabilir.

Soba - banyo için bir şömine, suyu ısıtmak için bir tank ile donatılmıştır. Tanklar boyut ve model olarak değişiklik gösterir. Kapalı veya açık bir portalın varlığı, banyo tasarımlarını diğer tiplerden ayırır. Banyolar için tuğla şömineler odayı çok çabuk ısıtır, ısı uzun süre kalır. Ülkede, bir tuğla şömineye barbekü eklenebilir.

Odun yanan tuğla şöminelerin montajı, dikkatli mühendislik analizi gerektirir. Bacanın konumuna özellikle dikkat edilir.

Stil ve tasarım

Evin içindeki şömine ocak gibi. Her zaman barışı, rahatlığı sembolize etti. Bu nedenle, ateşin yanındaki alan tüm aile için favori bir yer haline geldi.

Uzun süre soylular ve zenginler şöminenin önemini vurgulamaya çalıştı. Cephesini değerli metaller ve taşlarla süslemeye çalıştılar. Zamanla şöminelerin stilleri ve tasarımları ortaya çıktı. Isıtma cihazının tasarımına, boyutlarına bağlı olarak, duvar malzemesi de seçilir. Kaplama kırmızı tuğlalarla yapılır veya refrakter beyaz tuğlalar kullanılır.

Şömineyi dekoratif bir taşla kaplayabilirsiniz. Bulunduğu odada tasarım önemli bir rol oynar. İç mekanın tarzı, tüm dekor unsurlarının (mobilyalar, perdeler, duvar halıları, halılar, vazolar ve diğer aksesuarlar) birbiriyle nasıl birleştirildiğine de bağlı olacaktır.

Çeşitli mimari şömineler vardır. Bunlardan en ünlüleri şunlardır: ülke ve Rus, barok (rokoko) ve klasisizm, imparatorluk ve modern, yüksek teknoloji.

Klasisizm tarzı, çok katı formlar ve çizgilerin simetrisi ile karakterizedir. Bir oturma odası için şömine tasarımı asil olmalıdır. Boyama genellikle dekorasyon için kullanılır. Topluluk genellikle nazik pastoral figürinlerle tamamlanır. Mermer bir şömine çok hoş görünüyor. Buna uygun dekoratif elemanlar seçilir. Resimler yakınlara yerleştirilir veya karmaşık kabartma süslemeli alçı kalıplar yapılır. Bronz veya altın kaplama seçenekleri mevcuttur.

Kır tarzı şömineler, klasik tasarımların tam tersidir. Çeviride taşra veya "rustik", kaba veya yontulmuş anlamına gelir. Şömineler doğal malzemelerden (kabaca kesilmiş taş veya ahşap) yapılır. Yaban hayatı ile temas halinde olma hissi, açık bir şömineye bakıldığında gelir. Bu tarz doğal taş sevenler için uygundur.

Barok tarz (Rokoko, Rönesans) yemyeşil formları yansıtır. Bu tarzdaki şömineler alçak döşenir, mermer fayanslarla kaplanır. Genellikle şöminenin bulunduğu oda pahalı çerçevelerdeki resimlerle süslenir ve ayrıca ağır düşen perdeler ve kakma kornişler kullanırlar. Oyma çerçevedeki bir ayna genellikle şöminenin üzerine asılır.

18. yüzyılın sonunda İmparatorluk tarzı ortaya çıktı. Kraliyet tipine ait. Ana özelliği her şeye üstünlük sağlamaktır. Tasarım nesneleri, anıtsal formlarıyla ayırt edilir. Mobilyalar pahalı döşemelerle seçilir, duvarlara büyük aynalar asılır. Şömineler sfenkslerle, aslan başlarıyla süslenmiştir. Her şeydeki katı simetri, İmparatorluğu diğer tarzlardan ayırır.

Art Nouveau şömineler biraz uzatılmış olarak döşenmiştir. Dekor, fikirlerin ve görsellerin tazeliğini yansıtır. Taş ve metal tek bir toplulukta birleştirilir. Ateş kutusu yuvarlak yapılır veya yeni alışılmadık bir şekil verilir. Böyle bir şömine tamamen bireyseldir ve evde çekim merkezi haline gelir.

Yüksek teknoloji, alan kullanımında maksimalizmi ifade eder. Metal ve cam ekleri olan mobilyalar genellikle şöminenin etrafında yoğunlaşır. Dekor, ölçülü formu ile ayırt edilir. Bu tarz soğuk ve sağduyulu olarak kabul edilir. Şömineler granit, mermer gibi malzemelerle dekore edilmiştir. Ayrıca seramik karo kullanıyorlar.

Rus tarzı, fayansların bir şömine için dekorasyon olarak kullanılmasını ifade eder. Bu tür yapılar, karoların farklı şekil ve renklere sahip olması nedeniyle olağanüstü güzeldir. Şömine su altında kaldığında, duvar teknolojisi kullanılarak tuğla ve kiremitli yüzey arasında bir boşluk kalır. Tuğladan kum veya kırma taşla kurulum sürecinde doldurun. Isıtma sonucunda bu malzeme uzun süre ısı verir. Boşluklar kiremit ve tuğlanın ısıtma sıcaklığını dengeler, bu nedenle şömineler tahrip olmaz ve uzun yıllar hizmet edebilir.

Çizimler ve diyagramlar

En yaygın tip, köşe şöminesi olarak kabul edilir. Küçük bir odanın alanına bile organik olarak sığar. Baca ve kapısı köşede, bu nedenle oda darmadağın değil.

Köşe şöminenin yanındaki ateş kutusu, isteğinize bağlı olarak kapatılabilir veya açılabilir.

Şömineyi doğru bir şekilde katlamak için önce hem tüm yapının hem de tek tek parçaların çizimlerini ve diyagramlarını yapmanız gerekir . Dikkatli hesaplamalar, döşeme sırasında hatalardan kaçınmayı mümkün kılacaktır. Her şeyden önce, bir kır evinin boyutlarını bilmeniz, bir baca ve bir fırın için projeler yapmanız ve duvarın hangi malzemeden yapılacağını netleştirmeniz gerekir. Çizimlerde, şömineyi farklı projeksiyonlarda göstermeniz gerekir: üstten görünüm, yandan görünüm, tam ileri.

İyi yapılmış bir şömine aşağıdaki özellikleri karşılamalıdır:

  • odayı ısıtın;
  • dumanı önlemek için çatlak veya kusurlardan arınmış olun;
  • görünümü odanın içi ile birleştirilmelidir.

Örneğin, tavan yüksekliği 3,5 metre olan 20 metrekare alana sahip bir odada şömine montajı planlanmaktadır. Evin hacmi 70 metreküp (20x3,5) olacaktır. Şöminenin yüksekliğinin ve ateş kutusunun derinliğinin oranı 1/2 veya 1 / 3'tür. Boyutlara uyulmazsa ve yüksek derinliğe sahip ateş kutusu monte edilirse, odadaki ısı azalacaktır. Derinlik sığ olduğunda duman çıkabilir. Bu nedenle boyutlara uygunluk, başarılı bir çalışma için ana kriterdir.

Duman delikleri, fırının alanına bağlıdır. Bacanın standart ölçüleri 14x14 cm'dir.Baca yuvarlak şekli ile 8 ile 14 cm arasında olabilir. Baca şeması en küçük ayrıntısına kadar çalışılmalıdır. Tuğladan yapmak en iyisidir. Baca yapımı, temelin atılmasıyla başlar, ardından duvar sıralarını işaretlemek için sipariş (raylar) takılır, ardından demirleme yapılır (bacanın iç yüzeyini derzleyerek), kafa (bacanın üst kısmı) ve baca (kapak) takılır.

Şömine döşemede en önemli ve ilk unsur, temelin hesaplanması ve inşasıdır. Güvenilir ve dayanıklı olmalıdır. Duvarların ve şöminenin temelini aynı yapmanın imkansız olduğunu unutmamalıyız. Bu bazlar, ağırlık yükleri aynı olmadığından ve zamanla çekme de farklı olacağından farklı olmalıdır. Temel ölçüsü hesaplandıktan sonra bodrum katındaki şömine için plan yaparlar. Temelin genişliği, bodrum sırasının genişliğinden beş ila yedi santimetre daha geniş olmalıdır.

Hesaplamalardan sonra, doğrudan temeli dökmeye ve şömineyi döşemeye devam edin.

Su ısıtma devresine sahip şömineler çok popülerdir. Bunları banliyö binalarına kurmak için kaynak makinelerine başvuruyorlar.

Dış özellikler açısından, böyle bir şömine, dış egzoz borusu olan ayaklardaki sobaya benzer.

Isı eşanjörü en az 5 mm kalınlığında yapılmıştır. Hızla ısınır ve odanın etrafına ısı yayar. Şömine ve su temin sistemi, evdeki tüm ısıtma sisteminin nasıl yapıldığına bağlı olarak ona bağlanır. Tüm devrenin verimli çalışacağı soğutma sıvısının hacmi 55-85 litredir. Su devresine sahip bir şömine kullanılarak ısıtılabilecek maksimum alan 230 metreküptür. Genleşme tankı, ısıtma devresinin toplam hacminin% 7-11'i dahilinde kurulur.

Metal bir şöminedeki ateş kutusu iki şekilde yapılır. Tüm yapıdan ayrı yapılır. Bir bobin yerleştirilir ve ardından ortak bir şömineye bağlanır.

İkinci yol, üst kapaksız bir şömine yapmaktır. İçine bir şömine tabanı (gömlek) yerleştirilir ve sabitlenir ve ardından bobin sabitlenir.

Şöminenin içindeki sıcaklığı yakıt kullanarak (artırın veya azaltın) ve üfleyici kanadı kullanarak ayarlayabilirsiniz.

Şömine eki radyatörlerle aynı seviyede bulunuyorsa, ek bir sirkülasyon pompası kurulur. Soğuk ve sıcak suyun hareketine yardımcı olur ve bataryanın kaynamasını engeller. Sirkülasyon pompası kullanırken şöminenin verimliliği önemli ölçüde artar. Pompa, evin veya yardımcı odaların bodrum katına yerleştirilir.

Kendin nasıl yaparsın?

Evde kendi elleriyle şömine yapmak isteyen herkes için döşeme talimatlarını kullanmalısınız. Böyle bir yapının inşası, hazırlanmış bir temel üzerinde yapılmalıdır.

En başta, temeli dökmek için bir çukur hazırlanır, temelden 15-20 santimetre daha geniş olmalıdır. Derinliği 50 santimetreden az olmamalıdır. Temel hem beton hem de tuğladan yapılabilir. Altta kırma taş 10-12 cm dökülür ve sıkıştırılır. Bundan sonra kalıp tahtadan yapılır ve tabana yerleştirilir. Ardından fondöten dökülür ve kuruması beklenir. Köşeler bir seviye ile kontrol edilir ve tüm düzensizlikler düzleştirilerek yatay yüzey düzlenir.

Güvenilir sabitleme için dökülen temel 5-7 gün bırakılır. Bitmiş temel, zemin seviyesinin 7-8 santimetre altında olmalıdır.

Temel hazır olduğunda su yalıtımı için çatı kaplama malzemesi ile kaplanır. Döşemeden birkaç gün önce kil, harç için ıslatılır. Kısa aralıklarla su ilave edin ve karıştırın. Çimento eklerseniz çözüm daha iyi olacaktır.

İlk tuğla sırası kenarlarla döşenir ve sağlam hale getirilir. Sonraki sıralar düz olarak yerleştirilir.

Metal kutu (üfleyici) bir girintiye sabitlenmiştir, içinde kül birikecektir. Üçüncü sıra mutlaka bu kutunun bir bölümünü kapatmalıdır. Ardından, şömine eki için sıraları yerleştirin ve rendeleyin. Beşinci sırada çıkıntılar öne çıkar. Örtüşmeyi yapmak için bu gereklidir. 1 mm bile tuğladan sapma olmaması için, duvarın açısını bir çekül hattı ile kontrol etmeniz gerekir. Ayrıca siparişi her zaman kontrol etmeniz gerekir.

Altıncı sıradan başlayarak dokuzuncu sıraya kadar, her şey dahil, ateş kutusunu düzenleyin. Ateş kutusunun altına dökme demir ızgaralar döşenmiştir. Farklı boyutları vardır, her ateş kutusu için kendinizinkini seçmeniz gerekir.

Yanma odasını bitirmek için cephe tuğlaları kullanılmaz. Bir şöminenin tuğla kaplaması belirli kurallara göre yapılır ve bu tür işlerin maliyeti yüksektir.

Şömine ekine baktıktan sonra, kapılar yarıya kadar sabitlenir (kapalı bir şömine durumunda). Dökme demir kapılar çelik tel kullanılarak tuğlaya daldırılır.

Şömine açıkken kapılar kullanılmaz. Döşeme 20. sıraya kadar devam eder. 13 ve 19 numaralı sıralar arasına bir ayna tabanı takılır. Tuğla, bir eğime dikey olarak yerleştirilir. 20 ila 21 sıra arasında tuğlalar hafifçe öne doğru itilir, bu da ateş kutusunu daraltmayı mümkün kılar. Sıralar 22 ve 23, 20 derece çıkıntı yapan bir baca dişi oluşturur.

24. ve 25. sıralarda bir şömine rafı yerleştirin. Ardından, bacayı döşemeye devam edin. Düzeni ile işlem sona erer, ardından yüzleşme yapılır.

Şömine, diğer cihazlardan farklı olarak, birbirine bağlı olarak çalışan elemanlar ve parçalar içerir. Tüm sistemin bir bütün olarak işleyişi, bireysel öğelerin nasıl çalıştığına bağlıdır.

İpuçları

Şömine duvar ustaları aşağıdaki ipuçlarını verir:

  • Çatıda baca çıkışına taşma (su samuru) konulmalıdır. Bu element yangına karşı koruyacaktır.
  • Ocak, duvarların kalınlığı nedeniyle bir odaya kurulamadığında, bitişik odalara yerleştirilebilir.
  • Uzun süre yaşadıkları bir ev için bir şömine için en iyi seçenek duvara monte olandır, inşaatı binanın düzenini etkilemeyecektir.

İç mekanda güzel örnekler

Bir yapı seçerken şekline dikkat etmeniz gerekir.

  • Asimetrik köşe şöminesi, hem büyük hem de küçük odaların iç kısmına iyi uyum sağlayacaktır.
  • Şöminenin klasik versiyonu açık kırmızı tuğlalı bir portaldır. Ahşap bir evde güzel görünecek.
  • Modern iç mekana sahip bir evde Art Nouveau tarzında bir yapının yerleştirilmesi uygun olacaktır.
  • Geniş oturma odası sahipleri için barok bir şömine uygundur. Bu tarzdaki portal, bukleli alçı kalıplarla dekore edilmiştir.
  • Rustik tarzı sevenler için en iyisi, kabuklarla, kumtaşı ile süslenmiş bir köşe veya duvar portalı olacaktır.
  • Evin mühendislik özelliklerini ve tasarımının tarzını dikkate alarak belirli bir şömine türü seçmek gerekiyor.

Kendi elinizle bir tuğla şöminenin nasıl yapılacağı hakkında bilgi için bir sonraki videoya bakın.